28 مارس 2024 - یک مطالعه اخیراً منتشر شده در مجله بالینی غدد درون ریز و متابولیسم، تأثیرات پلی پپتید اگزوژن انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز (GIP) و پپتید شبه گلوکاگون-2 (GLP-2) را بر ترن­ اور استخوان در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2(T2D) نشان داد.

محققان نشان دادند که اثرات حاد GIP برون زا و GLP-2 بر ترن­ اور استخوان همچنین در بیماران مبتلا بهT2D وجود دارد، بنابراین یک راه امیدوارکننده برای بررسی گزینه‌های درمانی جدید است که به طور بالقوه می‌تواند خطر شکستگی‌های مرتبط با دیابت نوع 2 را کاهش دهد.

دکتر  Kirsa Skov-Jeppesenو همکارانش از دانشگاه کپنهاگ در دانمارک، نوشتند: GIP وGLP-2  زیر جلدی بر نشانگرهای تحلیل استخوان، تلوپپتید C ترمینال کلاژن نوع 1(CTX)  و پروپپتید N ترمینال پروکلاژن نوع 1 (P1NP) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به همان میزانی که قبلا در افراد سالم نشان داده شده بود، تأثیر می گذارند.

افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با وجود تراکم معدنی استخوان (BMD)طبیعی یا افزایش یافته در معرض خطر بیشتری برای شکستگی استخوان قرار دارند. هیچ درک روشنی از علل زمینه‌ای این موضوع وجود ندارد، اما می‌تواند شامل اختلالاتی در محور روده-استخوان باشد که در آن GIP و GLP-2 تنظیم‌ کننده‌های ترن ­اور استخوان هستند. بنابراین، در شرکت‌کنندگان سالم روزه دار، هم GLP-2 برون‌زا و هم GIP، تحلیل استخوان را کاهش می‌دهند.

با توجه به پیشینه ی فوق، دکتر Skov-Jeppesen و همکارانش در صدد بررسی اثرات حاد GIP وGLP-2  زیر جلدی تجویز شده بر روی ترن­ اور استخوان در افراد مبتلا به T2D بودند.این مطالعه شامل ده مرد مبتلا به دیابت نوع 2 بود. شرکت‌کنندگان در سه روز آزمایش جداگانه در صبح با وضعیت ناشتا شرکت کردند و در یک طرح متقاطع تصادفی، GIP،GLP-2  یا دارونما را با تزریق زیر جلدی دریافت نمودند. نمونه خون در ابتدا و به طور منظم پس از تزریق موارد فوق، از افراد گرفته شد. ترن­ اور استخوان با غلظت CTX، P1NP، اسکلروستین و PTH در گردش خون تخمین زده شد.

یافته های این مطالعه به شرح زیر است:

 •پپتید GIP و GLP-2 به طور قابل توجهی CTX را به ترتیب به میزان 7.8 ± 66 و 5.9 ± 74 درصد از سطح پایه در مقایسه با دارونما کاهش دادند(mean ± SEM).

 •سطح P1NP و اسکلروستین پس از GIP به شدت افزایش یافت، در حالی که کاهش P1NP بعد از تزریقGLP-2  مشاهده شد.

 •سطح PTH بعد از GLP-2 به 2.5 ± 67 درصد و بعد از GIP به 3.4 ± 86 درصد کاهش یافت.

محققان نوشتند: تزریق زیر جلدی GIP و GLP-2 نشانگر تحلیل استخوان CTX را در دیابت نوع 2 کاهش می دهد. علاوه بر این، GIP نشانگر تشکیل استخوان P1NP را افزایش داد، در حالی کهGLP-2  آن را کاهش داد.

آنها در پایان نوشتند: «اینکه آیا درمان‌ طولانی مدت با GIP و/ یا GLP-2 با کاهش خطر شکستگی در افراد مبتلا بهT2D مرتبط هستند یا خیر هنوز ناشناخته است، اما به طور بالقوه می‌تواند یک گزینه درمانی جدید برای خطر شکستگی مرتبط با T2D باشد».

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/injection-of-gip-and-glp-2-may-reduce-bone-resorption-biomarker-ctx-in-type-2-diabetes-patients-study-126287